۲۹ (گه نخور)

گه نخور! این را همین اول به خودم می‌گویم چون متن پارسال‌ام را همین الان خواندم و فهمیدم چرند گفته‌ام. تقریباً این قصه تکراری است که هر سال متن پارسال‌ام را می‌خوانم و می‌گویم چقدر چرند نوشته‌ام. بیچاره آن کسی که دارد این را می‌خواند. و راستش را بخواهید کمی هم از ته دل از این بابت راضی‌ام. خوشحال می‌شوم که اینقدر هر سال با سال قبلم فرق کرده‌ام و همین زنده‌ام نگه می‌دارد. بگذارید کمی از این سالی که گذشت برایتان بگویم. بی‌نظیر بود. درود بر کرونا و خانه‌نشینی و کاش به این زودی تمام نشود. چقدر دلپذیر بود این وضعیت شش ماهه. من در خوایگاه اواخر بهمن ماه بعد از حدود پنجاه روز در خوابگاه ماندن داشتم دیوانه می‌شدم و منتظر معجزه‌ای بودم که دست بردارم و فرار کنم خانه. معجزه رخ داد و اوایل اسفند همه بار و بندیل‌مان را جمع کردیم و برگشتیم خانه و چه برگشتن دلپذیری. از همان اول برنامه را گذاشتم به تفریح کردن و لذت بردن از زندگی. نزدیک به هشتصد ساعت ویدیو گیم بازی کردم در این مدت و تقریباً تمام لذتی را که سال‌ها منتظرش بودم یکجا بردم. چند تایی کتاب خواندم، مقداری پول درآوردم و خرج کردم، بریک آپ کردم و بسیار حالم بهتر شد، آشپزی کردم و غداهای خوب خوردم و همه اینها بماند، سیگار را هم الان سه ماه است که ترک کردم. این آخری می‌دانید یعنی چه؟ یعنی یک نفر باید همای اوج سعادت به دامش افتاده باشد که چنین کاری بکند و من کردم.

خب خب خب، الان حسی درونی در خوانندهٔ این متن بیدار می‌شود که ریدی، همانقدر که ان المع العسر یسری به همان میزان ان مع الیسر هم عسری. بله می‌دانم، ولی یک نگاه کنید به متن شلخته و بی ارزشی که دی ماه پارسال نوشتم و در همین پست قبلی قابل خواندن است. چه آشغالی نوشتم. چه حس آشغالی هم داشتم. تقریباً کل وبلاگ را این بوی تعفن همین آشغال‌ها پر می‌کند. خب وقتی کسی درونش زباله‌دانی درست کرده باشد بهتر از این هم از وبلاگش در نمی‌آید. با این حال گور بابای گذشته و آینده. موضوع این است که من امروز ۲۹ ساله شدم. سنم دارد زیادتر می‌شود و به سی هم نزدیک. ولی امروز نه افسرده‌ام نه حال نامیزانی دارم و نه به چیزی غبطه می‌خورم. و این در ده سال اخیر بی‌سابقه است. حالا سخن اصلی چیست؟ من که می‌دانم سال دیگر هم چقدر با امسال‌ام فرق کرده‌ام و سال دیگر هم وقتی این متن را می‌خوانم به خودم فحش می‌دهم، ولی آنقدر کوک هستم که به خود سی ساله‌ام بگویم شلوغش نکن! یادت باشد که ۲۹ سالگی‌ات چقدر همه چیز خوب و ردیف بود و شکرگزار باش. دنیا مدام دارد تغییر می‌کند.

پ.ن: اگر توییتر دارید بیایید آنجا که بیشتر می‌نویسم. @khookekhiki